Afazja to zaburzenia mowy, których przyczyną mogą być uszkodzenia odpowiednich ośrodków w mózgu. Ogólnie można je podzielić na czuciowe (uszkodzenie ośrodków odbiorczych), kiedy pacjent ma kłopoty z odbiorem i rozumieniem mowy, pisma. Afazja ruchowa (uszkodzenie ośrodków nadawczych) polega na tym, że pacjent rozumie co się do niego mówi, jednak nie potrafi wyrazić mową lub pismem swoich myśli.


Jak postępować z afatykiem?

Najważniejsze jest zalecenie: zatroszcz się o to, aby pacjent z afazją poddał się terapii językowej i uczynił to możliwie szybko. Jest to jego wielką szansą!

 Jak należy rozmawiać z afatykiem?

Mów powoli, krótkimi, prostymi zdaniami.

Nie żądaj od niego zbyt wiele. Rozmowy w grupie złożonej z kilku osób są dla niego o wiele trudniejsze, niż te z udziałem jednej osoby.

W każdy, możliwy sposób zachęcaj go do mówienia.

Podczas rozmowy pozostawaj z nim w kontakcie wzrokowym. Próbuj wspierać swoje przekazy odpowiednimi gestami.

Nie przerywaj mu, gdy chce coś powiedzieć.

Pozwól afatykowi popełniać błędy w mówieniu, ponieważ zbyt częste poprawianie go sprawi, że przestanie mówić.

Stwarzaj mu okazję do słuchania mowy w warunkach domowych.

Podczas rozmowy z afatykiem należy unikać drugoplanowych dźwięków (radio lub hałas uliczny). Afatyk z trudem potrafi do nich przywyknąć.

 Jakiego środowiska społecznego potrzebuje afatyk?

  • Afatyk nie powinien być izolowany. Aby otrzymać odpowiednie bodźce, potrzebuje on towarzystwa, działalności hobbystycznych i propozycji kulturalnych.

  • Życie rodzinne i jego tok powinno być kontynuowane, jak tylko to możliwe, ponieważ jest to dla niego jeszcze ważniejsze niż było poprzednio.

  • Dorosły afatyk powinien być traktowany jak osoba dorosła, ponieważ czuje on i myśli podobnie jak przed chorobą.

 Co można zalecić krewnym?

Jak należy traktować afatyka po ludzku?

  • Akceptuj afatyka w jego indywidualności, tak jak poprzednio

  • Afatyk ma prawo być niezależny w stopniu, w jakim sobie tego życzy.

  • Nie ubezwłasnowolniaj go. Pomagaj mu tylko wtedy, gdy jest to konieczne, tak aby mógł być dumny ze swej samodzielności.

  • Zastępuj go w mówieniu tylko wówczas, gdy jest to absolutnie konieczne. W przeciwnym wypadku traci on zaufanie do siebie.

  • Bądź pełnym nadziei na przyszłość i gotowy do pomocy Wzmacniaj zaufanie afatyka do samego siebie.

 Jak traktować różne nastroje afatyka?

  • Miej dla niego cierpliwość.

  • Chwal jego starania również wówczas, gdy postęp przebiega z trudem i powoli. To wzmacnia motywację.

  • Obdarzaj go współczuciem.

  • Nie oczekuj od niego podziękowań za każdą uprzejmość, którą okazujesz . Kiedy mu pomagasz, rób to dla niego chętnie.

  • Nie obciążaj afatyka niepotrzebnymi sprawami.

  • Nie stawiaj wymagań, do których afatyk nie dorósł. Nie możesz oczekiwać od niego tych samych umiejętności co przed chorobą.

  • Bądź wobec afatyka uczciwy.

opracował Maciej Matuszczyk
Informacje pochodzą z MMW - edycja polska 1998, 5/6, 32-33